Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko  nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, lecz także systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu. Krótko mówiąc, leśnicy prowadzą w lasach gospodarkę w sposób zapewniający ich trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania.

O wielkości pozyskania drewna decyduje tzw. etat cięć określony w każdym planie urządzenia lasu. Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni  w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu" (w Polsce pozyskuje się ok. 55 proc. przyrostu). Ocenia się, że zasobność polskich lasów wynosi obecnie ponad 2,049 mld m sześć. drewna.

Pozyskane drewno pochodzi z:

• cięć rębnych – usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych"; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów;
• cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży) – usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
• cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach.

Przeczytaj więcej na www.lasy.gov.pl.

W Nadleśnictwie Wielbark pozyskuje się rocznie przeciętnie 100 tys. m³ drewna.

W roku 2018 z cięć rębnych pochodziło 44  tys. m³, z trzebieży 55 tys. m³, a z użytkowania przygodnego 7 tys. m³.

Odbiorcami dłużyc i kłód pozyskanych w Nadleśnictwie Wielbark są małe i duże tartaki, fabryki mebli, zakłady stolarskie; surowiec stosowy trafia w większości do przedsiębiorstw przemysłu celulozowo-papierniczego; drewno opałowe kupują mieszkańcy na potrzeby własnych gospodarstw; odpady pozrębowe, w postaci zrębki, trafiają do elektrowni w charakterze odnawialnego surowca energetycznego.