Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.

Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.

Szkółka leśna nadleśnictwa Wielbark produkuje sadzonki drzew leśnych na powierzchni ponad 600 arów. Zaspokaja to potrzeby nadleśnictwa oraz częściowo właścicieli okolicznych lasów prywatnych. Nasiona sosny używane na szkółce pochodzą z tutejszych drzewostanów nasiennych – nadleśnictwo ma ponad 90 ha gospodarczych drzewostanów nasiennych (GDN) oraz jeden drzewostan wydzielony (WDN) o powierzchni 12 ha.

Odnowienia obejmują przeciętnie 100 ha na rok. Wyjątkiem był rok 2013, kiedy to odnowiono dodatkowo ponad 90 ha powierzchni zniszczonej w latach  2008 i 2009 na skutek katastrofalnych wichur.

Kolejną czynnością jest pielęgnacja upraw – czyli wykaszanie chwastów w sytuacji gdy uniemożliwiają one wzrost sadzonek.

W kolejnych fazach życia drzewostanu wykonuje się cięcia pielęgnacyjne: czyszczenia wczesne (w uprawach), czyszczenia późne (w młodnikach), trzebieże wczesne i późne.

Wykonanie czynności hodowlanych w roku 2018 przedstawia poniższa tabela